Samen met Bertil een redelijk ambitieus plan gemaakt, althans gelet op de korte daglichtperiode. De trip zou moeten lopen over Damme , Bad Pyrmont, heftig aanbevolen door onze buurman in de hangar, met als alternate Oerlinghaussen, Telgte en weer terug naar Stadtlohn. Daarom redelijk vroeg uit de veren. De eerste blik uit het raam stemt me niet vrolijk. Mist!!!..Gvd. Aangezien ons autopark is bezet door de rest van de familie, komt Bertil langs om me op te pikken. Eerst maar even een bak koffie thuis. De meteo gaf aan dat aan het eind van de ochtend de nevel grotendeels zou zijn opgelost. Na de koffie op naar het veld. Dichter bij Stadtlohn lijkt er iets meer tekening in het wolkendek te komen, maar het blijft nog een prutje.

Aangekomen op het veld is het akelig rustig. De enige draaiende vliegtuigmotor op het veld is die van ons. We parkeren de kist voor het restaurant. Aan de koffie en wachten op betere tijden. Op de toren treffen we onze Duitse buren aan, ook aan het wachten op beter weer. Ze tippen ons nog om kopieën van de echte landingskaartjes te maken, aangezien afdrukken vanaf internet door de Duitse luchtvaartpolitie niet wordt geaccepteerd! Ze kunnen het weten want ze hebben recent een boete gehad op FMO. Op dat moment is het zicht circa 4500 meter. In zuidelijke richting lijkt de zon pogingen te ondernemen om de mist weg te branden. Er komt zowaar een UL uit de Eiffel binnengevlogen. We besluiten om toch nog even aan de koffie te gaan en eens rond te bellen hoe het weer op de geplande velden is. Het resultaat is niet bemoedigend. Een van de velden geeft aan dat het geen vliegweer is. Streep door ons plan, dat wel. De berichten vanaf wat zuidelijk gelegen velden zijn bemoedigender. Op Dinslaken en Marl-Loehütte wordt gevlogen. We besluiten toch maar te gaan, omkeren kan altijd nog. Gezien de slechte VFR- condities de gps toch maar ingeschakeld. Hoewel Dinslaken via de A 31 redelijk gemakkelijk te vinden moet zijn, is de gps eigenlijk onmisbaar, zeker nu een vaag zonnetje door de nevel het zicht niet bepaald bevorderd. Onderweg is de lucht bijzonder stabiel en op circa 2000 ft. is het zicht aanmerkelijk beter. Wat een genot om eens volgas te vliegen. Met de nieuwe oliekoeler en natuurlijk het feit dat de buitenlucht kouder is, blijft de olietemp zelfs iets beneden de 100 gr.

Dinslaken is een gezellig veld met een leuk restaurant en vriendelijke bediening. Na (weer) een bak koffie besluiten we door te gaan naar Marl-Loehütte, een veld op circa 20 mijlen oost van Dinslaken. Onderweg denken wij de boosdoener van alle shit te hebben ontdekt. Een groot industrieel complex blaast dikke wolken de lucht in, een echte wolkfabriek dus.

Bertil zet de kist netjes aan de grond. Het personeel is erg precies als het op parkeren van de kist aankomt. Pas na een paar rondjes op het platform is men tevreden over de parkeerplek. We besluiten om ook hier de koffie te testen. In het restaurant treffen we onze Duitse hangarburen (weer) aan. Tja, met zulk marginaal weer en beperkte vliegmogelijkheden kom je elkaar makkelijk tegen. Na een kleine driekwartier stappen we weer in voor de laatste etappe naar Stadtlohn. Onderweg passeert nog een luchtballon. Rond onze thuisbasis is het weer beter dan ’s ochtends, maar door de zon is het zicht niet optimaal. Terwijl we indraaien op final lijkt een Nederlandse Cessnavlieger voor ons, gelet op de zigzagroute, nog steeds het veld niet te kunnen zien………

Bij de hangar zijn onze buren ook aan het inpakken. Toch nog gevlogen en al met al weer een slechtweer ervaring opgedaan. Ik moet toegeven dat ik waarschijnlijk ’s morgens niet had doorgezet vanwege de mist, maar dat is het verschil wanneer je met z’n tweeën gaat.

Terug

Marl-Loemühle net na de landing

Precies op de juiste plek


Uw gezagvoerder / auteur

Meer mensen vinden het vlieg/vaarweer


Home sweet home op final

Onze nieuwe trekstang werkt perfect