Buiten stormt het, vandaag zeker geen vliegweer. Ik zit achter de computer te mijmeren waar we allemaal heen zouden kunnen met ons vliegtuig.

Een paar weken terug ben ik door instructeur Wilhelm losgelaten met de woorden: “ik kan je niets meer leren, ik stap uit”. Na al die jaren een bijzonder moment. Aan het einde van de dag tel ik 19 landingen, gelukkig kent Stadtlohn vriendelijke tarieven ;-)

Het toestel vliegt prima. Wilhelm heeft meerdere malen aangegeven onder de indruk te zijn van de vliegeigenschappen. Dat is mooi om te horen van iemand met zo’n brede ervaring. Neemt niet weg dat er verschillen zijn met de C42 die we tot dusver vlogen. De kist is gevoeliger in de stuuruitslagen en met name in de pitch, iets dat we ook bij andere laagdekkers hebben ondervonden. Uiteindelijk went het snel.

Het weekend erna is het strakblauw. Een mooie gelegenheid om naar 3 km te klimmen. Wat is het daar rustig en met 10 graden zeker niet koud. De knuppel loslaten is geen probleem. Tevens vlieg ik over het vliegveld Nordhorn-Lingen, dit vliegveldje heb ik een week later bezocht. De ontvangst is ronduit vriendelijk en het landingsgeld is wel 3 hele Euro’s. Zo hou je nog geld over voor een appelgebakje bij Ulla !

Wat we nog te wensen hebben ? Het toestel kan nog wat sneller. Dat kunnen we bereiken door de spoed van de propeller iets groter te maken. Wellicht doen we dat binnenkort bij de 25 uurs beurt. 

De hagel slaat nu tegen de ramen. Het is moeilijk voor te stellen dat het boven de wolken blauw is. Ik droom weer verder….

Terug

De geboorteplaats van onze kist

De witte hal in het middel (wordt binnenkort gesloopt)

EDWN (Nordhorn-Lingen)

3W4 op EDWN